Sąd Najwyższy dnia 17 stycznia 2017 r., w sprawie o sygn. akt IV CSK 194/16 wydał ważny wyrok dla wszystkich rozwodzących się małżonków. Wskazał w nim mianowicie, iż stwierdzony sądownie ekwiwalentny podział majątku małżonków, nie pozbawia możliwości zanegowania tego podziału w drodze skargi paulińskiej. Przedmiotowe rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o następujący stan faktyczny: mąż Jolanty P. jeszcze w trakcie trwania małżeństwa zaciągnął pożyczkę na kwotę 200 000 zł. Rozwód między małżonkami orzeczono w czerwcu 2011 r., z kolei w styczniu 2012 r. Sąd na wniosek małżonków, którzy w tej sprawie się porozumieli – orzekł o podziale ich wspólnego majątku. Jolanta P. otrzymała nieruchomość w Łomży oraz udział w połowie nieruchomości położonej na wsi. Zasądzono on niej także dopłatę na rzecz męża w wysokości 120 000 zł. Natomiast były mąż Jolanty P. – będący właścicielem trzeciej z nieruchomości, sprzedał ją w drodze licytacji, a uzyskaną sumę przeznaczył na alimenty dla dzieci. Wierzycielki męża Jolanty P. na podstawie art. 527 kc, wystąpiły do Sądu ze skargą pauliańską oraz zażądały uznania umowy o podziale majątku za nieskuteczną. Zgodnie z art. 527 § 1 kc: ,,gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć”. Nadto, zgodnie z § 3 tego artykułu: ,,jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli”. Sąd I instancji uznał skargę wniesioną przez wierzycielki za zasadną i nakazał Jolancie P. spłatę na rzecz wierzycielek jej byłego męża. Pozwana odwołała się jednak do Sądu II instancji. Sąd ten częściowo zmienił wcześniejszy wyrok zapadły w sprawie, ale potwierdził zasadność roszczenia wierzycielek, zauważając, że pomimo ekwiwalentności podziału majątku, istniał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy czynnością prawną podziału a pokrzywdzeniem wierzycieli. Jolanta P. spłaciła zatem wierzycielki, ale sama została pozbawiona majątku, toteż skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł jej pełnomocnik. Wskazał, że w niniejszej sprawie doszło do złamania konstytucyjnej zasady zaufania obywatela do państwa oraz wymiaru sprawiedliwości. Jolanta P. uzyskała wyrok zatwierdzający podział majątku, a mimo to zobowiązana została do zwrotu wartości uzyskanych legalnie w wyniku podziału majątku nieruchomości – jako spłaty zobowiązań byłego męża. Zdaniem pełnomocnika pozwanej, ugoda sądowa nie może prowadzić do obejścia prawa i w tym wypadku nie naruszono przepisów, ponieważ doszło do ekwiwalentnego podziału majątku. SN oddalił opisaną skargę kasacyjną, uznając ją tym samym za bezzasadną. Przedmiotem sporu był bowiem zgodny podział majątku i w tej sprawie zapadł prawomocny wyrok. Sędzia Mirosława Wysocka tak uzasadniała stanowisko SN: ,,zarzut naruszenia Konstytucji RP przez podważenie wyroku sądu, podniesiony przez skarżącą żonę dłużnika nie jest słuszny. (…) Ta czynność była dotknięta wadami, więc można było ją podważyć”. Pozwana stwierdziła, iż skoro spłaciła wierzycielki, to nie może być mowy o szkodzie. SN zauważył jednak, że szkoda nie jest tożsama z pokrzywdzeniem. Źródłem tego drugiego był bowiem podział majątku. Ponadto, jak skonstatował Sąd ekwiwalentność podziału majątku małżonków nie może usuwać obowiązku zbadania, czy zasadna jest skarga pauliańska.