Pewien mężczyzna zwrócił się do wójta, aby ten umorzył jego zaległości z tytułu opłaty za zagospodarowanie odpadami komunalnymi oraz koszty upomnienia. Z postępowania, jakie zostało wszczęte w sprawie wynika, że mężczyzna ten jest bezrobotny, a nadto posiada orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności. Poza tym mieszka sam, utrzymuje się jedynie z zasiłku stałego z pomocy społecznej w wysokości 604 zł miesięcznie. Ustalono również, że mężczyzna ten żyje skromnie – w mieszkaniu posiada jedynie podstawowe sprzęty. Ponadto, jest on osobą schorowaną i musi leczyć się ambulatoryjnie, w tym w poradni zdrowia psychicznego. Pomimo dysponowania takimi informacjami, wójt nie umorzył mężczyźnie zaległości, gdyż w jego opinii nie spełnia on wymogów z art. 67a §1 pkt 3 i § 2 Ordynacji Podatkowej. Wójt podkreślił, że mężczyzna nie wykazał istnienia ważnego interesu, a nadto zauważył, że zaległości powstały z tego powodu, że mężczyzna ten nie złożył deklaracji w sprawie gospodarowania odpadami. Choć sprawa trafiła następnie do SKO, utrzymało ono w mocy rozstrzygnięcie wójta. Mężczyzna wniósł zatem skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który ostatecznie uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Zdaniem WSA SKO nie uwzględniło wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy, w tym zwłaszcza kosztów utrzymania, jakie ponosi skarżący oraz tytułu prawnego, jaki przysługuje mu do zajmowanej nieruchomości. Co ciekawe, kiedy sprawa trafiła po raz drugi do Kolegium, utrzymało ono w mocy rozstrzygnięcie wójta, a także w dalszym ciągu nie odniosło się do kwestii tytułu prawnego do nieruchomości, a jedynie powołało się na dane uzyskane z tym zakresie przez wójta. Należy bowiem podkreślić, że w tej sprawie do mężczyzny zwrócił się sam wójt, ten jednak odpowiedział, że dane dotyczące tytułu prawnego do jego nieruchomości są przecież znane wójtowi z urzędu. Powyższe braki skłoniły mężczyznę do ponownego zaskarżenia rozstrzygnięcia SKO, co okazało się słuszne, gdyż Sąd po raz wtóry rozpoznający sprawę zauważył, że stwierdzenia Kolegium są sprzeczne ze wcześniejszym wyrokiem. W opinii WSA w Rzeszowie choć rozstrzygnięcie o umorzeniu opłat za zagospodarowanie odpadami podejmowane jest w ramach uznania administracyjnego, to jednak organ musi przeprowadzić postępowanie w taki sposób, aby ustalić, czy zaistniały przesłanki w postaci ważnego interesu wnioskodawcy lub interesu publicznego. Zawsze też organ musi odnieść się do ustawowych przesłanek zwolnienia, a nadto racjonalnie uzasadnić swoje rozstrzygnięcie – czego nie uczyniło SKO w niniejszej sprawie. Co więcej, WSA w Rzeszowie uznał, że rozważania organów administracji publicznej w przedmiocie umorzenia zaległości są wybiórcze, wszak koncentrują się jedynie na powszechności obowiązku uiszczania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ale całkowicie pomijają zagadnienie ponoszenia ciężaru ekonomicznego opłat. Tymczasem skarżący utrzymuje się wyłącznie z pomocy społecznej, a zatem ze środków publicznych i z tych też środków musiałby on spłacić zaległość. W związku z powyższym uznać należy, że wyegzekwowanie takiej opłaty nie tylko nie przysporzyłoby zasobów publicznych, ale wręcz spowodowałoby niedobór w środkach koniecznego utrzymania mężczyzny, który to niedobór i tak musiałby być zaspokojony ze środków publicznych. Konsekwencją argumentacji Sądu było to, że uchylił on zarówno decyzję SKO jak i poprzedzającą ją decyzję wójta. W opinii WSA w Rzeszowie prawidłowe załatwienie sprawy wymaga ponownego przeprowadzenia postępowania od samego początku. Omówione rozstrzygnięcie zostało wydane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w dniu 8 marca 2018 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Rz 845/17.