Pewien powód domagał się, aby przyznano mu kwotę 6 mln zł za naruszenie jego dóbr osobistych, do jakiego doszło na skutek publikacji prasowej. Oprócz tego domagał się przyznania mu pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienia z kosztów sądowych. Oba te wnioski zostały jednak oddalone przez Sąd I instancji, który zresztą uznał powództwo za bezzasadne. Sąd I instancji stwierdził mianowicie, że powód w żaden sposób nie wskazał podstawy faktycznej swojego roszczenia, stąd też nie sposób mówić, aby w artykule prasowym naruszono jego dobra osobiste. Zresztą nawet gdyby tak było, to i tak – w opinii Sądu I instancji – powodowi nie przysługuje kilkumilionowe zadośćuczynienia. Powód wniósł zażalenie od tego rozstrzygnięcia, zarzucając mu m.in., że Sąd nie pochylił się nad faktem, że na jednym w portali internetowych zamieszczono zdjęcie jego płaczącego dziecka. Ponadto, z publikacji wynikało jakoby powód był agresywny wobec swojej żony, która w obawie przed nim zgodziła się na odebranie mu dzieci. W opinii powoda oczywistym jest, iż w wyniku publikacji naruszono jego godność i dobre imię. Sąd Apelacyjny w Krakowie zajął odmienne stanowisko niż Sąd I instancji. Nie tylko bowiem zwolnił on powoda od kosztów sądowych, przyznał mu pełnomocnika z urzędu, ale przede wszystkim zmienił zaskarżone postanowienie. Zdaniem Sądu II instancji za oczywiście bezzasadne należy uznać takie roszczenie, którego bezzasadność jest oczywista dla innych ludzi, nawet bez bliższego pochylenia się nad sprawą, Jak zauważył SA w Krakowie taki stan ma miejsce, gdy dochodzone roszczenie jest sprzeczne z fundamentalnymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami prawa (podobnie orzekł zresztą Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 19 marca 1947 r., sygn. akt C III 149/47). Należało zatem uznać, że roszczenie powoda nie było oczywiście bezzasadne, gdyż przemawiają za tym okoliczności faktyczne sprawy. W przywołanej przez powoda publikacji faktycznie poruszono kwestie dotyczące jego rozstania z żoną, a nadto zamieszczono tam zdjęcie jego płaczącego dziecka. Ponadto, Sąd ten zauważył, że samo zgłoszenie rażąco wygórowanego żądania nie oznacza jeszcze oczywistej bezzasadności roszczenia. W konsekwencji Sąd I instancji nie mógł oddalić wniosku powoda o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie dla niego pełnomocnika z urzędu, uzasadniając swą decyzję oczywistą bezzasadnością roszczenia. Opisane zagadnienie zostało poruszone przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w postanowieniu z dnia 26 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt I ACz 751/18.