Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów w dniu 28 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 2/18 podjął uchwałę, zgodnie z którą sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy w treści wyroku została wpisana inna kara słownie a inna liczbą. Ze sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej Sąd nie może jednak skorzystać, gdy dokonuje merytorycznych zmian w treści wyroku. Co ważne, zdaniem SN sąd orzekający w danej sprawie, a chcący skorzystać z instytucji sprostowania musi każdorazowo ocenić dotychczasową treść wyroku, kwalifikację prawną przestępstwa, podstawy skazania oraz podstawy wymiaru kary. Z wnioskiem o podjęcie uchwały w sprawie wystąpiła I prezes Sądu Najwyższego wskazując, że w orzecznictwie SN zaistniała rozbieżność co do zagadnienia poprawiania błędów w wyrokach oraz formułując następujące pytanie: Czy za "oczywistą omyłkę pisarską" może zostać uznane uchybienie polegające na zawartej w wyroku rozbieżności w zapisie cyfrowym i słownym rozstrzygnięcia o karze lub innym środku karnym? Co ciekawe, dotychczas Sąd Najwyższy już kilkakrotnie pochylał się nad podobnymi zagadnieniami – w tym choćby w wyroku z  23 maja 2017 r. o sygn. akt  III KK 186/17 czy w wyroku z dnia 27 stycznia 2016 r. o sygn. akt V KK 413/15. Sąd Najwyższy pochylając się nad omawiają kwestią wskazał, iż istnieją dwa sposoby poprawienia błędów. Pierwszy z nich został zawarty w art. 105 kpk, który brzmi:

§ 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie.

§ 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed instancją odwoławczą, może ona z urzędu sprostować orzeczenie pierwszej instancji.

§ 3. Sprostowanie orzeczenia lub jego uzasadnienia następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia w drodze zarządzenia.

§ 4. Na postanowienie lub zarządzenie co do sprostowania wydane w pierwszej instancji służy zażalenie.

W opinii SN art. 105 kpk winien zostać zastosowany do korekty tych rozstrzygnięć, których błędy mają oczywisty charakter. Druga metoda polega na kontroli instancyjnej, która aktualizuje się wraz z wniesieniem apelacji bądź w przypadku uprawomocnienia się wyroku, postępowania kasacyjnego lub wznowieniowego. Jak zauważył Sąd Najwyższy odmienne określenie wymiaru kary cyfrą oraz w zapisie słownym stanowi naruszenie prawa procesowego. Aby zastosować którąś z metod korekty w pierwszej kolejności należy rozważyć czy uchybienie stanowi oczywistą omyłkę pisarską i wówczas można poprzestać na jej sprostowaniu zgodnie z art. 105 kpk czy też nie -  w takiej sytuacji należy skorzystać z weryfikacji instancyjnej albo dokonanej w postępowaniu kasacyjnym lub wznowieniowym. Zdaniem SN omyłka pisarska jest oczywista, gdy po dokonaniu przez Sąd analizy treści wyroku, kwalifikacji prawnej czynu zabronionego, a także podstaw skazania i wymiaru kary (ew. innego środka reakcji prawnokarnej), zostanie ustalone, że jeden z rozbieżnych sposobów wyrażenia kary odzwierciedla jej wymiar, a nadto wymiar kary był możliwy do orzeczenia na podstawie wskazanych przepisów. Z kolei za niedopuszczalne uznać należy sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej, które sprowadza się do ingerencji w merytoryczną treść wyroku, w tym choćby poprzez uzupełnienie wymiary kary czy całkowitej jej zmiany.