Odpowiedzi na powyższe pytanie udzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w swoim wyroku z dnia 23 maja 2018 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II SA/Sz 357/18. Czego dotyczyła sprawa? Otóż pewien Komendant Powiatowy Policji nie wyraził zgody na zapoznanie się przez wnioskodawcę z informacją publiczną w postaci całości nagrania wideorejestratora zamontowanego na jednym z samochodów należących do Policji. Mężczyzna odwołał się od decyzji do Komendanta Policji, ten jednak zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. Organy obu instancji uznały, że udostępnienie zapisu z wideorejestratora powinno być ograniczone z uwagi na ochronę prywatności osób fizycznych. Organy policji nie dysponują bowiem możliwością anonimizacji takiego nagrania. Poza tym, jak zauważył Komendant Policji udostępnienie całego materiału z wideorejestratora naruszyłoby prywatność tych osób, wobec których policjanci wykonywali czynności służbowe. Na poparcie swojej argumentacji organ II instancji przywołał wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. akt II SAB/SZ 36/17). W rozstrzygnięciu tym przypomniano o ograniczeniach w dostępie do informacji publicznej przy pozyskiwaniu informacji utrwalonych przez wideorejestrator. Wnioskodawca powyższą decyzję zaskarżył w drodze skargi do WSA. W jego opinii oba wydane rozstrzygnięcia w bezzasadny sposób ograniczają jego prawo do informacji, a to z kolei narusza przepisy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Mężczyzna przypomniał również, iż potrzeba ochrony danych osobowych nie zwalania organów z udostępnienia żądanej informacji publicznej, co w swoich orzeczeniach niejednokrotnie potwierdziły sądy administracyjne. Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał rację skarżącemu, uznając wniesioną przez niego skargę a zasadną oraz uchylając dwie decyzje uprzednio wydane w sprawie. W opinii WSA spór w niniejszej sprawie zasadzał się na odmiennej ocenie istnienia podstaw do ograniczenia prawa do informacji publicznej z uwagi na prywatność osób fizycznych. Sąd ten przypomniał, że już innym, prawomocnym wyrokiem z dnia 7 czerwca 2017 r. przesądzono, że materiały z wideorejestratora co do zasady stanowią informację publiczną. Skoro więc materiał z wideorejestratora jest informacją publiczną, to do jego udostępnienia w zasadzie winien mieć zastosowanie również art. 5 ust 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi, że: ,,prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa”. W związku z tym w opinii Sądu uznać należy, że prawo do informacji publicznej ulega ograniczeniom ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy i jeżeli organ stwierdzi, że takie ograniczenie miało miejsce, wydaje decyzję odmawiającą udzielenia informacji publicznej. Niemniej, zdaniem Sądu, należy zwrócić uwagę na art. 16 ust. 2 pkt 2 wskazanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem uzasadnienie decyzji odmownej powinno zawierać imiona, nazwiska oraz funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. W opinii WSA w Szczecinie w razie wydania decyzji odmawiających udostępnienia informacji publicznej, ich uzasadnienia powinny zawierać konkretne oznaczenie osób, których prywatność mogłaby zostać naruszona oraz imiona, nazwiska i funkcji osób, które wypowiedziały się w sprawie. Tymczasem oba rozstrzygnięcia wydane w niniejszej sprawie nie zawierały takich informacji, zaś zaskarżona decyzja zawierała jedynie lakoniczne wskazanie, że nagranie z wideorejestratora zawiera dane naruszające prywatność osób fizycznych, wobec których wykonywano czynności służbowe. Zdaniem Sądu z takiego sformułowania w żadnym razie nie wynika, czy w dniu, z którego pochodzi materiał wideo dokonywano czynności wobec innych osób aniżeli sam skarżący. Co więcej, Sąd orzekający w sprawie poddał krytyce wyjaśnienia organów jakoby brak możliwości dokonania anonimizacji nagrania stanowił przeszkodę do jego udostępnienia, gdyż taka przesłanka nie została wymieniona w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Podsumowując swoje rozważania WSA w Szczecinie uznał, że organy dopuściły się naruszenia przepisów w taki sposób, który wpłynął na treść rozstrzygnięcia, w związku z czym konieczne było uchylenie decyzji. Ponadto Sąd zaznaczył, że w decyzji wydanej po ponownym rozpoznaniu sprawy, organy winny dokładnie wskazać osoby fizyczne, których prywatność mogłaby być naruszona, przy czym również oznaczenie tych osób w treści decyzji nie powinno naruszać ich prywatności.