Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 20 lutego 2018 r., w sprawie o sygn. akt II FSK 361/16 wydał ciekawe rozstrzygnięcie. Przyjął mianowicie, iż aby prawidłowo wnieść o przywrócenie terminu do dokonania czynności należy nie tylko uprawdopodobnić, że terminowi uchybiono bez winy, ale w sytuacji, gdy przeszkodą do dotrzymania terminu była choroba – należy wskazać konkretną dolegliwość. Czego dotyczyła sprawa? Otóż pewien Dyrektor Izby Skarbowej odmówił przywrócenia terminu M.S. do złożenia odwołania od decyzji, w której wskazano kwotę zobowiązania podatkowego. Od tego rozstrzygnięcia M.S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, którą niestety Sąd ten oddalił. Zdaniem WSA organ słusznie nie uwzględnił wniosku o przywrócenie terminu, bowiem termin na wniosek podatnika może być przywrócony jedynie wówczas, gdy podatnik nie zawinił uchybieniu, co musi uprawdopodobnić. Wynika to zresztą z treści art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że: ,,w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy”. Ponadto jak zauważył WSA w Łodzi, podatnik nie opisał rodzaju problemów zdrowotnych, na jakie cierpiał, a które wywarły wpływ na niedotrzymanie przez niego terminu do wniesienia odwołania. Braku winy nie można bowiem uprawdopodobnić tylko na tej podstawie, że ktoś zachorował ani że przedłożył zaświadczenie lekarskim, z którego nie wynika jednak, że strona nie mogła wykonać czynności o czasie. Tymczasem w niniejszej sprawie skarżący co prawda przedstawił zaświadczenie lekarskie, jednakże wynikało z niego jedynie, że powinien systematycznie przyjmować leki oraz leżeć. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Łodzi choroba wymagająca leżenia sama w sobie nie przemawia za przyjęciem wniosku o braku zawinienia, o ile osoba, która miała dokonać czynności, miała możliwość skorzystania z pomocy osób trzecich. W omawianej sprawie podatnik nie wykazał, z jakich powodów nie skorzystał z pomocy innej osoby przy złożeniu odwołania. Z ustaleń poczynionych przez WSA wynika również, że podatnik zachorował nagle, a odwołanie sporządził w terminie do złożenia pisma, miał zatem realną możliwość, aby przy pomocy osoby trzeciej nadać przesyłkę na poczcie w wymaganym terminie. Brak było więc podstaw, aby przywrócić podatnikowi termin do złożenia pisma. Również i to rozstrzygnięcie w drodze skargi kasacyjnej zaskarżył M.S., argumentując, że skoro lekarz zalecił mu leżeć, to nie mógł on opuszczać mieszkania i samodzielnie wnieść pisma, a także nie miał możliwości skorzystać z pomocy osoby trzeciej. Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę mężczyzny za pozbawioną podstaw, wszak WSA prawidłowo wskazał, że samo powoływanie się przez podatnika na chorobę, jednakże bez określenia jej rodzaju, nie pozwala na uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu. Podatnik nie uprawdopodobnił również, że nie mógł skorzystać z pomocy innych osób. Naczelny Sąd Administracyjny pochylił się też nad samym rozumieniem pojęcia ,,uprawdopodobnienie”, które w jego opinii stanowi środek zastępczy dowodu. Nie jest on równoznaczny ze stanem pewności, ale jedynie pewnym prawdopodobieństwem, co oznacza, że udowodnienie wymaga wykazania konkretnej okoliczności w stopniu większym aniżeli przy uprawdopodobnieniu. Zdaniem NSA podatnik nie wykazał, że złożony przez niego wniosek o przywrócenie terminu był zasadny, a zatem wniesioną przez niego skargę kasacyjną należało oddalić.