Mieszkańcy pewnego bloku w powiecie nyskim zawiadomili Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (PINB) o nieprawidłowościach związanych z umieszczeniem ławki przed ich budynkiem, która usytuowana została w odległości ok. 3 m od okien bloku. PINB wszczął postępowanie wyjaśniające w sprawie, a także wezwał spółdzielnię mieszkaniową do przeniesienia ławki w takie miejsce, które będzie oddalone od najbliższych okien budynku o nie mniej niż 10 m. Spółdzielnia nie zgodziła się jednak na przeniesienie ławki co podkreślała tym, że decyzja o jej umieszczeniu w takim a nie innym miejscu była zgodna z prawem, statutem spółdzielni, a nadto, że zaaprobowała ją większość mieszkańców. W obliczu takich zapewnień, PINB wezwał spółdzielnię do przedłożenia stosownej uchwały lub innego aktu, z którego wynikałoby, że mieszkańcy wyrazili wolę umieszczenia ławki pod oknami swoich mieszkań. W odpowiedzi spółdzielnia przedłożyła 6 oświadczeń pochodzących od mieszkańców oraz 3 inne pisma. Jak wynika z postępowania wyjaśniającego przeprowadzonego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, podobnie umiejscowiona ławka znajduje się przed wejściem do każdego z bloków, a jej głównym przeznaczeniem jest zapewnienie chwilowego odpoczynku mieszkańcom. Organ ten ustalił również, że sporna ławka została zamontowana w sposób odpowiadający projektowi i zgodny z planem zagospodarowania terenu osiedla. Od tego rozstrzygnięcia część mieszkańców wniosła zażalenie, domagając się doprowadzenia obiektu do takiego stanu, jaki będzie odpowiadał przepisom. Podnieśli oni również, że choć byli stroną toczącego się postępowania, to pozbawiono ich w nim udziału poprzez uniemożliwienie im zajęcia stanowiska w przedmiocie oświadczeń spółdzielni. Sprawa trafiła do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Mieszkańcy od tego rozstrzygnięcia wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. WSA poczynił ustalenia w przedmiocie przeznaczenia ławki, zauważając, iż nie stanowi ona elementu planu zabaw, a zatem jej rozmieszczenie na terenie będącym własnością spółdzielni nie wymagało dokonania zgłoszenia ani uzyskania pozwolenia na budowę. Natomiast z uwagi na fakt, że w sprawie dopuszczono się naruszeń przepisów postępowania przez poprzednio orzekające organy, WSA uchylił wydane przez nie postanowienia oraz w całości umorzył postępowanie administracyjne, nie rozstrzygając co do jego istoty (wyrok WSA w Opolu z dnia 20 lutego 2018 r., wydany w sprawie o sygn. akt II SA/Op 633/17).