W dniu 22 stycznia br. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygn. akt VII SA/Wa 688/17 wydał interesujący wyrok. Przyjął mianowicie, iż w sytuacji, gdy mieszkańcy wspólnoty nie potrafią udowodnić, że decyzja o pozwoleniu na budowę domu na działce sąsiadującej z ich nieruchomością skutkuje ograniczeniami w gospodarowaniu tą nieruchomością, to nie mogą oni być stroną postępowania ani też skarżyć decyzji. Czego dotyczyła niniejsza sprawa? Otóż pewna grupa mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej przy ul. Nadarzyńskiej w Grodzisku Mazowieckim wystąpiła z odwołaniem od decyzji wojewody mazowieckiego do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego (GINB). Zaskarżoną decyzją wojewoda odmówił unieważnienia decyzji starosty, wydanej w czerwcu 2012 r., na mocy której starosta pozwolił na wybudowanie budynku o wysokości ponad 12 metrów w bezpośrednim sąsiedztwie wspólnoty mieszkaniowej. GINB rozpatrując odwołanie stwierdził, iż mieszkańcy są pozbawieni interesu prawnego w domaganiu się unieważnienia pozwolenia, bowiem nie wykazali, w jaki sposób decyzja starosty oddziałuje na ich prawa. W związku z powyższym GINB umorzył postępowanie, powołując się w tej mierze na art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. W myśl tego przepisu ,,stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu”. W opinii mieszkańców wspólnoty mieszkaniowej decyzja o pozwoleniu na budowę podjęta została bez ich wiedzy, w związku z czym wystosowali oni skargę do WSA w Warszawie. W postępowaniu sądowym jeden ze skarżących podniósł, że budynek wybudowany na sąsiedniej działce, został wzniesiony niezgodnie z planem architektonicznym, bowiem znajduje się na obszarze bagiennym, powodując zagrożenie dla sąsiednich działek. Co więcej, budynek jest zbyt wysoki, wskutek czego powoduje osadzanie się domu skarżących, a nadto grozi pękaniem ścian i fundamentów. Pełnomocnik dewelopera w toku rozprawy zaznaczył, że organ, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie prawidłowo ocenił, że członkowie wspólnoty mieszkaniowej nie wykazali interesu prawnego. Podkreślił także, że w następstwie wybudowania budynku nie doszło do naruszenia rozporządzenia o warunkach zabudowy, ponieważ deweloper zachował odpowiednią odległość od granicy sąsiedniej działki, a sam budynek nie pozbawia światła mieszkańców budynku przy ul. Nadarzyńskiej. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę mieszkańców. Jak zauważyła sędzia sprawozdawca Jolanta Augustyniak-Pęczkowska: ,,aby skarżący mogli postawić zarzuty Inspektorowi muszą być stroną w sprawie, uprawnioną do kwestionowania decyzji. Organ ma obowiązek sprawdzić uprawnienie wnioskodawców i to uczynił. Okazało się, że mieszkańcy wspólnoty nie potrafią wykazać, że decyzja o pozwoleniu na budowę wprowadza ograniczenia w gospodarowaniu nieruchomościami.” Sędzia dodała również, że w toku postępowania badano jedynie kwestię formalną, jaką była legitymacja skarżących do stawiania zarzutów, wszak WSA już uprzednio przeprowadził kontrolę decyzji organów budowlano-architektonicznych. Omawiany wyrok nie jest prawomocny.