Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w swoim postanowieniu z dnia 3 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I CZ 28/17. W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy odrzucił skargę kasacyjną mężczyzny, uczestnika postępowania, na postanowienie, mocą którego został on zobowiązany do opuszczenia mieszkania. Sąd uznał bowiem, iż taka skarga jest niedopuszczalna, opierając swoje ustalenia w dużej mierze na art.11a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, zgodnie z którym: ,,jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania”. Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł uczestnik, Sąd Najwyższy uznał je jednak za bezzasadne. Zdaniem SN bowiem brak jest przepisu przewidującego możliwość wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie o zobowiązanie członka rodziny do opuszczenia mieszkania z powodu przemocy domowej. W swoim wywodzie Sąd Najwyższy wskazał m.in., że skarga kasacyjna przysługuje w sprawach z zakresu prawa osobowego, do których nie można zaliczyć spraw toczących się w oparciu o przepis art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie jako skupionych wyłącznie na szybkiej reakcji na przemoc w rodzinie. SN zważył nadto, że orzeczenie wydane w sprawie ma charakter czasowy, ponieważ w razie zmiany okoliczności sprawy może zostać uchylone. W opinii Sądu wypływa stąd wniosek, zgodnie z którym omawianych przepisów nie należy traktować jako regulacji chroniącej dobra osobiste poszczególnych członków rodziny. Przeciwko wnoszeniu skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie przemawia również fakt, że kluczowym dla rozstrzygnięcia sprawy są ustalenia faktyczne dotyczące tego, czy w rodzinie dochodziło do przemocy oraz uciążliwości wspólnego zamieszkiwania pomimo aktów przemocy. Tego rodzaju ustalenia wszak nie mogą być kontrolowane przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej. Co więcej, również przesłanka, że orzeczenie to może być zmienione w razie zmiany okoliczności powoduje, że w razie jego zmiany, późniejsze orzekanie Sądu Najwyższego niejednokrotnie mogłoby się stać bezprzedmiotowe.