Taką konkluzję przyjął Sąd Okręgowy w Łodzi w swoim wyroku z dnia 23 marca 2018 r. (sygn. akt III Ca 1881/17). Czego konkretnie dotyczyła sprawa? Otóż pewne małżeństwo wykupiło tygodniowy pobyt dla dwóch osób w jednym z tunezyjskich kurortów. Gdy małżonkowie przybyli na miejsce, zorientowali się, że brakuje bagażu żony. Mimo że poświęcili wiele czasu na jego odnalezienie - bagaż się nie odnalazł,a małżonkowie musieli zakupić nowe ubrania, kosmetyki i niezbędne leki. Kiedy powrócili do Polski wystosowali pozew przeciwko biuru podróży, opierając swe roszczenia na art. 11a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, dotyczącym odpowiedzialności organizatora turystyki za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy o oświadczenie usług turystycznych. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim uznał roszczenie małżonków za zasadne, gdyż art. 11a wskazanej ustawy reguluje odpowiedzialność na zasadzie ryzyka, a nadto obejmuje zarówno szkodę majątkową (np. koszt zakupu leków i odzieży) oraz niemajątkową (tzw. zmarnowany urlop). Sąd zauważył, że wskutek utraty leków u Pani, której bagaż zaginął pojawiło się nadciśnienie, zaś czas poświęcony na załatwianie formalności związanych z zaginięciem bagażu wywołał o obojga małżonków dodatkowy dyskomfort psychiczny. Zdaniem Sądu I instancji biuro podróży powinno zapłacić zapłacić turyście 1 514 zł, a jego żonie - 2 924 zł zadośćuczynienia i odszkodowania. Apelację od tego rozstrzygnięcia wniosło pozwane biuro podróży, które domagało się oddalenia powództwa, a nadto wskazywało, że Sąd I instancji naruszył przepis art. 11 b ust. 2 ustawy o usługach turystycznych w zw. z art. 17 ust. 2 Konwencji o ujednoliceniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego tzw. Konwencja montrealska. Wykładnia powyższych przepisów prowadzi bowiem do wniosku, że to nie biuro podróży, a przewoźnik winien ponieść odpowiedzialność za utratę bagażu, a kwestię tę omawia szerzej Konwencja montrealska ratyfikowana przez Rzeczpospolitą Polską dnia 28 maja 1999 r. Sąd Odwoławczy nie zgodził się ze stanowiskiem skarżącego biura, gdyż przywołana konwencja reguluje odpowiedzialność przewoźnika za szkodę wynikłą w razie zniszczenia, utraty lub uszkodzenia przyjętego bagażu jedynie pod warunkiem, że wydarzenie, które spowodowało zniszczenie, utratę lub uszkodzenie bagażu nastąpiło na pokładzie statku powietrznego lub podczas jakiegokolwiek okresu, w którym przyjęty bagaż był pod opieką przewoźnika (art. 17 ust. 2 zd. 1 konwencji), a także za szkodę wynikłą z opóźnienia w przewozie lotniczym bagażu (art. 19 konwencji) - a w niniejszej sprawie żadna z tych sytuacji nie miała miejsca. Sąd II instancji podkreślił, że jeden z bagaży małżonków nie dotarł do Tunezji z tego względu, że w ogóle nie opuścił lotniska w Warszawie i tam też po staraniach powodów się odnalazł. Okoliczność ta jest o tyle istotna, gdyż dowodzi, że bagaż w ogóle nie trafił do przewoźnika, a pozwane biuro podróży nie dołożyło należytej staranności, aby tę kwestię wyjaśnić.