Nad tą kwestią pochylił się Sąd Najwyższy w swoim postanowieniu z dnia 29 maja 2018 r., wydanym w sprawie o sygn. akt SDI 13/18. Sprawa dotyczyła lekarza Grzegorza Ś., wobec którego toczyło się postępowanie dyscyplinarne. Mężczyzna został obwiniony o to, że po tym jak udzielił poszkodowanej Agnieszce P. porady medycznej dotyczącej jej dziecka, wystosował pismo do dyrektora jednego z ośrodków pomocy społecznej, w którym poinformował, że kobieta niewłaściwie sprawuje opiekę nad dzieckiem. Podniósł też, że jest ona osobą niewydolną wychowawczo, a na poparcie swoich słów przytoczył przykłady jej zachowań wobec dziecka. Co ciekawe, Grzegorz Ś. swoje pismo opatrzył pieczątką lekarską. Wskutek zawiadomienia lekarza pracownik opieki społecznej przeprowadził kontrolę mającą na celu sprawdzenie, jak Agnieszka P. zachowuje się w stosunku do dziecka. Po interwencji stwierdzono, że informacje uzyskane od lekarza nie były prawdziwe, a Grzegorz Ś. przekazał je ośrodkowi pomocy społecznej jedynie po to, aby wziąć odwet na kobiecie. Okazało się bowiem, że lekarz był szwagrem ojca dziecka, który pozostawał w konflikcie z Agnieszką P. Z kolei o tym, że dziecko ma być źle traktowane przez matkę dowiedział się właśnie od jej byłego partnera. Sąd lekarski I instancji uznał, że Grzegorz Ś. jest winny zarzucanego mu czynu, który oceniono jako naruszenie zasad etyki zawodowej, wszak w myśl art. 1 ust. 3 Kodeksu Etyki Lekarskiej ,,naruszeniem godności zawodu jest każde postępowanie lekarza, które podważa zaufanie do zawodu”. Mężczyzna został ukarany naganą. Grzegorz Ś. odwołał się od wyroku do Naczelnego Sądu Lekarskiego, jednak ten utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. Ostatecznie sprawa trafiła do Sądu Najwyższego. Obwiniony we wniesionej przez siebie kasacji podkreślał, że ograniczono mu prawo do obrony, a nadto dotychczas błędnie ustalono stan faktyczny sprawy, bowiem istniały przyczyny do przeprowadzenia kontroli społecznej Agnieszki P., a wystosowane przez niego pismo nie było donosem. W opinii lekarza ma on obowiązek zawiadomić odpowiednie organy, jeżeli w danej rodzinie dochodzi do przemocy, tym bardziej, że w niniejszej sprawie działał on dla dobra dziecka. Naczelny rzecznik odpowiedzialności dyscyplinarnej, który również brał udział w postępowaniu, domagał się oddalenia kasacji. Wskazywał on mianowicie, że zarzut, jaki wysunięto wobec Grzegorza Ś. nie dotyczył wysłania przez niego pisma, ale jedynie umieszczenia na fałszywym zawiadomieniu pieczątki lekarskiej. Sąd Najwyższy kasację oddalił uznając ją za niezasadną. Jak zauważył SN obwiniony lekarz w wiadomości do ośrodka pomocy społecznej świadomie podał takie dane, które godziły w dobre imię matki dziecka, sugerujące, że Agnieszka P. się nim nie opiekuje, podczas gdy przeprowadzona kontrola wykazała, że kobieta właściwie zajmowała się małoletnim. Sędzia Marek Pieruszyński podkreślił, że: ,,powoływanie się na naruszenia konstytucyjnej wolności wypowiedzi jest niesłuszne. W tej sprawie istotne było, że nie zwykły obywatel, lecz lekarz posługujący się pieczątką przekazał błędną informację. A co więcej lekarz spokrewniony z ojcem dziecka, który wiedział o konflikcie między rodzicami”. Podsumowując swoje rozważania Sąd Najwyższy stwierdził, że lekarz w przypadkach tego rodzaju, obowiązany jest kierować się szczególną ostrożnością oraz wysłuchać obie strony, zanim zdecyduje się na wysłanie stosownej informacji. Tymczasem w niniejszej sprawie Grzegorz Ś. kierował się wyłącznie racjami byłego partnera Agnieszki P., a tym samym podważył zasadę zaufania do zawodu lekarza.