Sąd Apelacyjny w Warszawie w dniu 15 września 2017 r. w sprawie o sygn. akt I ACa 1027/16 wydał orzeczenie, w którym stwierdził, że nawet wówczas, gdy dziecko rodzi się już po śmierci swojego ojca to przysługuje mu zadośćuczynienie, jeżeli odczuwa stratę bliskiej osoby i tęskni za tatą. W niniejszej sprawie powodowie zwrócili się do Sądu o przyznanie świadczeń związanych ze śmiercią mężczyzny, który zginął w wypadku drogowym. Co ważne, wśród powodów znalazła się również córka zmarłego, która przyszła na świat kilka tygodni po jego śmierci. Domagała się ona m.in. przyznania jej zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała w związku ze śmiercią ojca. Sądy obu instancji, które orzekały w niniejszej sprawie uznały, iż córce zmarłego należy się od ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia suma 100 000 zł jako zadośćuczynienie. Jak wynika z ustaleń poczynionych w sprawie w 2000 r. miał miejsce wypadek samochodowy, w którym zginął mężczyzna a zarazem bliski powodów. Samochód sprawcy zdarzenia posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. Córka zmarłego urodziła się kilka tygodni po jego śmierci, nie zdążyła więc nawiązać z nim bliskich relacji, nie zaznała też jego bliskości. Zaznaczyć trzeba, że jako małe dziecko powódka nie potrafiła spersonalizować swojego ojca, również  z tego powodu czuła się inna niż jej koleżanki i koledzy. Rodzice powódki tworzyli nieformalny związek, planowali wstąpić w związek małżeński dopiero po narodzinach córeczki. Zmarły cieszył się z tego, że jego partnerka jest w ciąży i z radością oczekiwał momentu narodzin dziecka. Po śmierci mężczyzny jego bliscy odczuwali silną traumę. Jednakże po pewnym czasie od wypadku, matka powódki związała się z innym parterem i wspólnie z nim stworzyła nową rodzinę.  Podkreślić wypada, że powódce sprawiało trudność mówienie „tato” do ojczyma i z tego też powodu poprzestała na zwracaniu się do niego po imieniu. Już wtedy powódka odczuwała deficyt emocjonalny z powodu braku ojca w jej życiu, w swoim pokoju przechowywała jego zdjęcie, wytworzyła wyidealizowany obraz swojego ojca, stała się osobą wycofaną, a bliskie relacje nawiązywała przede wszystkim z tymi rówieśnikami, którzy podobnie jak ona wychowywali się w niepełnych rodzinach. Zdarzało się również, że powódka korzystała z pomocy psychiatry, który podejrzewał u niej depresję. Co ważne, pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe już raz odmówiło przyznania powódce zadośćuczynienia w toku postępowania likwidacyjnego. Jak zauważyły Sądy orzekające w sprawie roszczenie powódki zasługiwało na uwzględnienie co do zasady, ponieważ doszło do naruszenia jej dobra osobistego w postaci prawa do życia w pełnej rodzinie. Jak przyjmuje się w orzecznictwie, prawo do życia rodzinnego i utrzymania tego rodzaju więzi jest dobrem osobistym i jako takie podlega ochronie prawnej. W opinii obu Sądów córka zmarłego winna uzyskać odpowiednio wysokie zadośćuczynienie, bowiem mimo wielu lat od wypadku, w dalszym ciągu odczuwa jego skutki. Nigdy nie zaznała miłości ojca, nie miała okazji go poznać, a także cały czas za nim tęskni. Sądy I oraz II instancji z dezaprobatą odniosły się również do argumentu pozwanej jakoby u pogrobowców, czyli dzieci urodzonych po śmierci ojca w przeważającej ilości przypadków nie dochodziło do naruszenia dóbr osobistych wskutek śmierci rodzica. Zdaniem Sądów w opisywanej sprawie istotny jest już bowiem sam fakt, że zmarły cieszył się na narodziny córki, brak jest zatem podstaw, aby przyjąć inne domniemanie niż to, że po jej urodzeniu wytworzyłyby się silne więzi pomiędzy córką a ojcem. Z tych też względów Sąd odwoławczy uznał za odpowiednią kwotę 100 000 zł, jaką uprzednio przyznał powódce Sąd okręgowy tytułem zadośćuczynienia.