W dniu 24 listopada 2017 r. w sprawie o sygn. akt I CSK 73/17 Sąd Najwyższy wydał wyrok, w którym wskazał, że w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą nie posiada wiedzy o bezprawnym charakterze wpisów na stronie internetowej, nie ponosi on odpowiedzialności za takie wpisy. Co ciekawe, opisywana sprawa dotyczyła sporu Radosława Sikorskiego z ,,Faktem”, która toczy się już od 7 lat. Radosław Sikorski – były minister obrony narodowej, następnie spraw zagranicznych wniósł pozew przeciwko spółce Ringier Axel Springer Polska o usunięcie komentarzy internautów, jakie zamieszczone zostały pod artykułem ,,Sikorski doniósł na antysemitów z forów internetowych" na stronie internetowej fakt.pl w dniu 30 grudnia 2010 r. Zdaniem powoda aż 24 wpisy (często anonimowe) naruszają jego dobra osobiste. Radosław Sikorski zwrócił się do wydawcy o usunięcie tych komentarzy, a także żądał przeprosin i zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych w kwocie 20 000 zł. Pozwany usunął wskazane komentarze, w związku z czym R.Sikorski zmodyfikował swoje roszczenie. Spółka Ringier Axel Springer Polska na swych stronach internetowych przeprosiła także powoda za zachowanie osób komentujących artykuł na jego temat. Sąd Rejonowy w dniu 25 marca 2015 r. oddalił powództwo. Jak wynikało z ustaleń Sądu system informatyczny, którym posługuje się pozwana spółka, automatycznie usunął te spośród komentarzy dotyczących Sikorskiego, w których zawarte były wulgaryzmy. Powód o wpisach na swój temat dowiedział się dopiero w marcu 2011 r., 27 kwietnia 2011 r. pozwana otrzymała jego pozew, zaś już kolejnego dnia – 28 kwietnia 2011 r. usunęła wpisy ze strony internetowej. Zdaniem Sądu Rejonowego w sprawie zachodziły przesłanki do tego, aby wyłączyć odpowiedzialność pozwanej, ponieważ do momentu otrzymania pozwu nie wiedziała ona o obraźliwych wpisach dotyczących Sikorskiego. Sąd powołał się w tej mierze na art. 24 kc, z którego wynika, że warunkiem odpowiedzialności za naruszenie dobra osobistego jest to, aby dane zachowanie było bezprawne. Tymczasem pozwana spółka wykazała, że działała legalnie. Od tego rozstrzygnięcia Radosław Sikorski wniósł apelację, jednakże w dniu 21 czerwca 2016 r. została ona oddalona przez Sąd Okręgowy, który zaaprobował ustalenia faktyczne, jakich dokonał Sąd I instancji. Nie zgodził się też z tezą powoda jakoby posiadając system do zwalczania obraźliwych wpisów, wydawca musiał o nich wiedzieć. Wyłączną podstawę odpowiedzialności pozwanej spółki mógł stanowić art. 14 ust. 1 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, który stanowi, że ,,nie ponosi odpowiedzialności za przechowywane dane ten, kto udostępniając zasoby systemu teleinformatycznego w celu przechowywania danych przez usługobiorcę nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych”. Jak zauważył Sąd II instancji pozwana spółka zanim otrzymała pozew, nie wiedziała o bezprawnym charakterze komentarzy dotyczących Radosława Sikorskiego, a nadto usunęła obraźliwe treści natychmiast po otrzymaniu pozwu, a zatem nie ponosi odpowiedzialności w sprawie. Również i ten wyrok został zaskarżony przez powoda w drodze skargi kasacyjnej. Na uwagę zasługuje fakt, że Radosławowi Sikorskiemu w jej sporządzeniu pomógł Roman Giertych. Powód ponownie zarzucił rozstrzygnięciu, iż błędnie przyjęto w nim, że pozwana nie widziała o obraźliwych komentarzach, podczas gdy taką wiedzą dysponowała. Zdaniem skarżącego Sąd odwoławczy naruszył szereg przepisów prawa materialnego, w tym właśnie wspomniany art. 24 kc. SN po pochyleniu się nad sprawą uchylił wyrok Sądu II instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania. Jak zaznaczył sędzia sprawozdawca Krzysztof Strzelczyk: ,,sprawa jest doniosła w aktualnym świecie łączności elektronicznej. Mamy sytuację, gdy dobra osobiste naruszają podmioty, których danych nie można ustalić, więc zachodzi potrzeba rozważenia ryzyka wydawcy. Sądy I i II instancji popełniły błędy  w zakresie odpowiedzialności i rozkładu ciężaru dowodu. Odpowiedzialność właściciela portalu wyłącza niewiedza o bezprawności wpisów w Internecie. Brak obowiązku wydawcy monitorowania treści internetu nie wyłącza bezprawności.  Odpowiedzialność podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą związana jest z ryzykiem przedsięwzięcia, które przynosi zysk”. Z powyższego wynika również, że osoby pokrzywdzone wpisami w internecie nie dysponują skutecznym środkiem na gruncie prawa karnego, aby domagać się przeprosin i zadośćuczynienia bezpośrednio od autorów komentarzy.