Nad tym zagadnieniem pochylił się Sąd Apelacyjny w Krakowie, w swoim postanowieniu z dnia 16 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I ACz 227/17. Postanowienie to wydane zostało na tle następującego stanu faktycznego. Powód złożył wniosek o zwolnienie go z ponoszenia kosztów sądowych w sprawie o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego obejmującego wierzytelność na rzecz pozwanej w kwocie 250 000 zł, który to wniosek następnie został oddalony przez orzekający w sprawie Sąd Okręgowy. Sąd ten zauważył mianowicie, że powód nie przedstawił żadnego dowodu na poparcie swojego wniosku. Powyższe rozstrzygnięcie zostało zaskarżone przez powoda. Sąd Apelacyjny w Krakowie częściowo uwzględnił jego powoda, zmienił bowiem zaskarżone postanowienie poprzez zwolnienie powoda od opłaty od pozwu w wysokości 8/10 części, w pozostałym zakresie zaś – wniosek oddalił. Uzasadniając swoje stanowisko SA stwierdził, iż co do zasady za trafne uznaje rozważania prawne przedstawione w zaskarżonym postanowieniu Sądu I instancji. Podniósł mianowicie, iż charakter instytucji zwolnienia strony z kosztów sądowych przemawia za tym, że sam zainteresowany powinien w pierwszej kolejności gromadzić oszczędności na pokrycie niezbędnych wydatków sądowych, zaś dopiero wówczas, gdy nie jest on w stanie pokryć kosztów sądowych, może w tej mierze liczyć na pomoc państwa. Sąd Apelacyjny w Krakowie zauważył również, że sprawa, którą zainicjował powód nie ma charakteru sprawy nagłej, toteż powód zobligowany był do odpowiedniego przygotowania się do niej pod względem finansowym. Co więcej, powód jako osoba o doświadczeniu zawodowym, powinna starać się też o uzyskanie zatrudnienia. Bezczynność powoda w tym zakresie SA uznał za nieusprawiedliwioną. Sąd II instancji zgodził się także z Sądem okręgowym, że powód nie przedstawił rzetelnie sytuacji majątkowej swojej jak również swojej rodziny. Nie mniej, SA w Krakowie uznał, że powód powinien zostać częściowo zwolniony od opłaty sądowej, jako że w niniejszej sprawie opłata od pozwu jest znaczna – wynosi aż 12 500 zł. W opinii Sądu Apelacyjnego opłata sądowa może stanowić barierę finansową, której przekroczenie nie jest możliwe dla strony, co w konsekwencji godzi w konstytucyjne prawo do sądu. Co ważne, SA ocenił też, że porównując wymiar należnej opłaty od pozwu z wysokością dochodów uzyskiwanych przez powoda (ok. 2 500 zł miesięcznie), przyjąć należało, iż powód nie jest w stanie pokryć całości tej opłaty. Gdyby więc nie został zwolniony od opłaty sądowej w żadnej części, wówczas naruszone zostałoby jego prawo do sądu.