Nad wskazanym zagadnieniem pochylił się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II CSK 248/16. Zdaniem SN w sytuacji, gdy rozstrzygnięcie w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym uzależnione jest od ustalenia, czy umowa, na podstawie której do księgi wieczystej został wpisany jej aktualny właściciel, zawarta została w sposób ważny i skuteczny - pozwnymi w sprawie powinny być obie strony umowy. W niniejszej sprawie pozwana pozostając w związku małżeńskim, zakupiła nieruchomość do majątku odrębnego. Następnie sprzedała  tą nieruchomość swojej matce, by w ostateczności z powrotem uzyskać jej własność w drodze dokonanej przez swą matkę darowizny. Powód (wówczas przebywający w Niemczech), będący zarazem małżonkiem pozwanej sądził, że nieruchomość ta zasili majątek wspólny małżonków. W następstwie wniesienia powództwa o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, powoda wpisano do księgi wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości, jako jej współwłaściciela na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej. Sąd orzekający w I instancji wskazał mianowicie, że pozwana nie wykazała, że sporną nieruchomość nabyła za środki pochodzące z majątku odrębnego, a nie majątku wspólnego. Dodatkowo Sąd zauważył, że samo oświadczenie złożone przez pozwaną przy umowie sprzedaży nie mogło w sposób jednoznaczny przesądzić tej kwestii. Sąd rozpoznający sprawę w II instancji zaznaczył z kolei, że obie umowy zawarte przez pozwaną ze swoją matką były pozorne, a zatem nieważne. SN rozpoznając skargę kasacyjną, którą wniosła pozwana, stwierdził, iż podniesiony przez nią zarzut jest zasadny. Pozwana wskazała mianowicie, iż Sądy dotychczas orzekające w sprawie nie wzięły pod uwagę faktu prawomocnego rozwiązania małżeństwa stron przez rozwód. W konsekwencji rozstrzygnięcia Sądów obu instancji uznających, że nieruchomość stanowi przedmiot wspólności majątkowej małżonków, cechowały się wadliwością. Sąd Najwyższy dodał również,  że uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym polega na doprowadzeniu jej treści do aktualnego stanu prawnego, nie zaś do takiego, który choć istniał w przeszłości, to nie przystawał do rzeczywistości w chwili żądania uzgodnienia. Związanie Sądu żądaniem pozwu w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej w opinii SN sprowadzało się to tego, że powództwo - w razie zaistnienia ku temu podstaw - należało uwzględnić w mniejszym zakresie, uwzględniając  okoliczność ustania wspólności majątkowej między stronami. Przede wszystkim jednak Sąd Najwyższy zauważył, że przyczyną uchylenia przez niego wyroków było stwierdzenie nieprawidłowej legitymacji procesowej po stronie pozwanej. Zdaniem SN w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym legitymowanym biernie jest podmiot aktualnie wpisany w księdze wieczystej. Wówczas, gdy rozstrzygnięcie zależy od oceny ważności oraz skuteczności innych czynności prawnych dokonywanych z udziałem osoby aktualnie wpisanej w księdze wieczystej, wobec której nie toczyło się wcześniej postępowanie, po stronie pozwanej powinny występować obie strony takich czynności, ponieważ ich udział w sprawie uznać należy za konieczny. Na gruncie niniejszego stanu faktycznego Sąd Najwyższy zauważył, że matka pozwanej również powinna brać udział w postępowaniu, ponieważ ważność umów, których była stroną, ma doniosłe znaczenie dla rozstrzygnięcia żądania pozwu.