Nad opisanym w tytule zagadnieniem, pochylił się SA w Białymstoku, w wyroku z dnia 28 marca 2017 r., wydanym w sprawie o sygn. akt I ACa 878/16. Zapadł on w oparciu o następujący stan faktyczny: powód domagał się od pozwanego m.in. 200 tys. zł jako zadośćuczynienia za cierpienia związane ze śmiercią swojej żony, do której doszło na skutek powikłań po operacji ginekologicznej. Pozwany domagał się zaś oddalenia powództwa, swoje stanowisko uzasadniając tym, że pacjentka była leczona prawidłowo. Sądy obu instancji, które orzekały w sprawie, opierając się na ustaleniach biegłych stwierdziły, że do zgonu żony powoda doszło w następstwie bezprawnych działań personelu medycznego pozwanego. Lekarze nie sprawdzili, czy po przeprowadzonej operacji ginekologicznej, jelita pacjentki funkcjonowały w sposób prawidłowy, choć kobieta uskarżała się na nie. Nie przeprowadzono też konsulatacji chirurgicznej. Co więcej, również po ponownym przyjęciu kobiety do szpitala (po operacji ginekologicznej wróciła ona do domu), nie przeprowadzono jej leczenia, mimo prawidłowego zdiagnozowania dolegliwości jelit przez lekarza dyżurnego. Personel medyczny nieprawidłowo zinterpretował też wyniki badań, a nadto zbyt późno przeprowadził kolejną operację kobiety, choć już wcześniej istniały przesłanki do jej zoperowania. Powyższe uchybienia stanowiły w opinii sądów naruszenie wymaganych od lekarzy zasad staranności (o czym stanowi art. 355 § 2 kc). Zgodnie ze wskazanym przepisem: ,,należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności". Zarówno sąd I jak i II instancji stwierdził też, że pozwany w wyniku swoich działań, naruszył prawo do życia powoda w rodzinie.  Co ciekawe, sąd I instancji zasądził na rzecz męża zmarłej kwotę zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w wysokości 100 tys. zł, zaś sąd odwoławczy uznał tę kwotę za rażąco zaniżoną i podwyższył ją do 150 tys. zł. W opinii sądu II instancji kwota przyznana przez sąd okręgowy nie uwzględniała w pełni okoliczności sprawy, w tym dramatycznych okoliczności śmierci kobiety.