Dnia 23 marca 2017 r. w sprawie o sygn. akt V CSK 449/16 Sąd Najwyższy wydał wyrok, w którym stwierdził, iż umowa o roboty budowlane może określać zapłatę za dodatkowe wynagrodzenie w euro. Co więcej, zauważył również, iż za nieskuteczną w tego typu umowach uznać należy klauzulę, zgodnie z którą ustalono 28 dniowy termin na zgłoszenie roszczeń pod rygorem braku wynagrodzenia. Niniejszy wyrok zapadł w następującej sprawie: pomiędzy władzami Rudy Śląskiej a powodem toczył się spór o rozliczenie kosztów budowy. Należną mu kwotę powód wycenił na 117 tys. euro. Zawarta przez strony umowa o roboty budowlane przewidywała rozliczenie w oparciu o warunki Międzynarodowej Federacji Inżynierów Konsultantów (FIDIC), mające na celu ułatwić realizację inwestycji budowlanej. Strony zastrzegły także, iż w razie, gdy wykonawca będzie zmuszony do wykonania dodatkowych prac, musi o nich zawiadomić w ciągu 28 dni inżyniera kontraktu - w przeciwnym razie należność przepadnie. Powód, z powodu nieuiszczenia mu wynagrodzenia w wysokości 117 tys. euro przez Rudę Śląską oraz nieuregulowania należności z tytułu dodatkowych prac, nie objętych umową, a wycenionych na prawie 10 tys. euro, skierował sprawę do sądu. Pozwana, odpierając roszczenia wykonawcy, podniosła, że ustalenie wynagrodzenia w euro nie jest niczym uzasadnione, a także, że upłynął już 28 dniowy termin na zawiadomienie o dodatkowo wykonanych pracach. Sąd orzekający w I instancji uwzględnił roszczenie powoda. Zaznaczył też, że żądanie wynagrodzenia w euro było zasadne - Kodeks Cywilny zniósł bowiem zasadę walutowości, a zatem rozliczeń dokonywać można w dowolnej walucie. Natomiast sąd II instancji odniósł się do przywołanego przez pozwaną terminu 28 dni wskazując, że określenie takiego okresu czasu na zgłoszenie dodatkowych prac miało na celu obejście prawa, pomijało bowiem ustawowe terminy przedawnienia. Od rozstrzygnięcia sądu II instancji pozwana wniosła kasację, opierając ją m.in. na zarzucie naruszenia art. 112 kc traktującego o obliczaniu terminów w prawie cywilnym. Pozwana stwierdziła także, że wynagrodzenia za dodatkowe roboty nie można określać w euro, uznając tym samym takie działanie za bezpodstawne wzbogacenie oraz naruszenie ustawy o NBP. Sąd Najwyższy wniesioną w sprawie kasację uznał za bezzasadną. Przypomniał, że aktualnie w Kodeksie Cywilnym brak jest przepisu, który dotyczyłby stosowania polskiej waluty zamiast obcej. W opinii SN strony mogły zatem każde świadczenie określić w obcej walucie. Do niniejszej sprawy ciekawie odniosła się sędzia Iwona Koper podkreślając, że 28 dniowy termin na zgłoszenie roszczeń, jaki wskazany został w umowie zawartej przez strony, nie jest terminem przedawnienia roszczeń. Sędzia dodała również, iż pomimo niezgłoszenia przez wykonawcę potrzeby dodatkowych robót, zachował on prawo do żądania zapłaty na podstawie bezpodstawenego wzbogacenia.